“De trots komt weer terug!”

Rob Snijders, de vader van Joey vertelt.

15 feb. 2015.

Op deze avond kreeg Joey op 28-jarige leeftijd een auto-ongeluk wat zijn leven, en het leven in ons gezin, totaal veranderde.

Achteraf bleek hij een hersenbloeding in de auto te hebben gehad waardoor hij 4x over de kop sloeg en daardoor ook nog een 2e trauma in zijn hoofd kreeg.

In het ziekenhuis moest, omdat de druk in zijn hoofd te hoog werd, zijn schedel ook nog worden gelicht. Na 6 weken intensive care ging hij naar medium care in het UMC. We zijn toen in het verzorgingstehuis geweest in Utrecht al wachtende op de operatie om zijn schedel weer terug te plaatsen.

Zijn herstel ging erg traag, omdat hij alles weer opnieuw moest leren en ervaren. In de revalidatiecentra van Utrecht en Groningen deden ze erg hun best en leerde hij weer bepaalde zaken zoals slikken, eten en andere ’normale” zaken, omdat hij zich in laagbewustzijn bevond.

Het fysieke gedeelte was voor Nederlandse begrippen normaal maar ging erg traag en gepaard met veel rust. Daarom besloten we contact op te nemen met het Shepherd Center in Atlanta (Amerika), omdat we daar goede verhalen van hoorden.

In 2017 konden we naar Atlanta voor 2 maanden. Het grote verschil wat we gelijk zagen op de eerste dag was dat ze daar meteen bekeken en alles inplanden met betrekking tot therapie. Alles kwam aan bod: spraak, muziek, armen, benen, houding, fysieke gedeelte en medicatie voor zijn spasme.

Bijvoorbeeld; Op de eerste dag kreeg hij gips aangemeten bij zijn aangedane been omdat deze niet op 90 graden stond, en dat daardoor het staan en bewegen erg moeilijk zou worden! Ook werd er een brace aangemeten die na 1 week al klaar zou zijn.

Per dag kreeg hij gemiddeld vijfenhalf uur therapie op verschillende gebieden, ook met de Lokomat waarin hij voor het eerst weer kon “lopen”. Dat gaf hem en ons erg veel hoop.

Na 2 maanden zweten stond Joey er best wel goed op, zeker met betrekking tot het fysieke gedeelte. Terug in Nederland stonden we eigenlijk stil in de therapie in vergelijking met Amerika.

Na 6 maanden wachten konden wij eindelijk voor therapie in Nijmegen terecht bij de Maartenskliniek waar ook een Lokomat aanwezig is. Toch maakten ze daar weinig gebruik van en gingen zij door op andere zaken.

In Oktober 2018 was Joey “uitbehandeld” in Nijmegen en moesten we alternatief zoeken. We kwamen weer terug bij Lijf & Visie in Soest waar de therapeuten erg goed bezig bleven met Joey, maar waar ze niet de tools hadden, zoals in Atlanta, wat voor Joey erg frustrerend was. 

In 2023 hoorden we via een therapeut, waar Joey zwemtherapie van kreeg, dat er in Nijkerk bij Fortius een Lokomat aanwezig is. Gelijk hebben wij contact gezocht en na een gesprek met Willeke van Boven, therapeut van Fortius, konden we op 21 augustus starten. Voor Joey voelde het als thuiskomen, hij straalde.

En ja hoor, na 10 maanden zitten we weer op het niveau van Atlanta wat betreft het “lopen”. Dit is wat ons betreft grotendeels te danken aan het gebruik van de Lokomat die daar door Stichting Beter Lopen geplaatst is.

Onbegrijpelijk vinden wij het dat de medische wereld de voordelen en de functie niet zo willen erkennen, en dat er in heel Nederland veel meer van deze unieke apparaten moeten komen te staan. Het is zowel goed voor de patiënt, zijn omgeving en de maatschappij. Het kan op lange termijn de kosten voor behandelingen minder maken doordat men mogelijk minder hulp nodig heeft.

Familie Snijders en de Stichting KeepOnFighting NAH t.b.v. Joey Snijders

Door te doneren kan de stichting haar doel bereiken om in elke provincie een Lokomat neer te zetten,
zodat velen met loopbeperkingen er gebruik van kunnen maken.

Wil jij ook je steentje bijdragen?